Wenezuela. Mała Wenecja

2011-04-01

Wenezuela to kraj sprzeczności, szczęście przeplatane z szaleństwem, bogactwo z biedą, biesiadowanie do rana z ferworem walki i przewrotami politycznymi. Wenezuela to kraj najtańszej na świecie benzyny, pięknych krajobrazów i kobiet.

Historia mówi, że Krzysztof Kolumb dopływając podczas swojej trzeciej wyprawy do brzegów dzisiejszej Wenezueli poczuł się jak we włoskiej Wenecji. Domy miejscowej ludności wybudowane na palach tuż nad wodą przywodziły na myśl kręte drogi i kanały tego europejskiego miasta. Stąd też miejsce to uzyskało swoją nazwę: „mała Wenecja”. Odkryta w 1498 roku Wenezuela przez długi okres znajdowała się pod panowaniem Hiszpanii. Walki o uzyskanie suwerenności rozpoczęły się na początku XIX wieku, a ich największym bohaterem narodowym został Simon Bolivar, na którego cześć po dziś dzień w każdym mieście funduje się przynajmniej jeden plac lub ulicę z jego imieniem.

Na rozwój kultury wenezuelskiej duży wpływ miała kultura i sztuka hiszpańska przywieziona przez kolonizatorów oraz misjonarzy. Kolejne wpływy nadeszły z Afryki wraz z murzyńskimi niewolnikami przywiezionymi na plantacje cukru. Miejscowi Indianie również mieli swój niezaprzeczalny udział w mieszance kulturowej tego kraju.  Wszystkie elementy po dziś dzień przejawiają się w lokalnych wierzeniach, świętach, muzyce i kuchni. Wenezuelczycy to w większości katolicy, niemniej ich religia jest bardzo eklektyczna i często odwołuje się również do wierzeń indiańskich czy afrykańskich.

Z gatunków muzycznych najbardziej charakterystycznym jest joropo. Jest to utwór śpiewany z towarzyszeniem harfy, małej, czterostrunowej gitary i marakasów. Oprócz tego występuje tu wiele regionalnych gatunków muzycznych. Odzwierciedlają one zróżnicowanie etniczne kraju, np. w środkowej części wybrzeża charakterystyczne są rytmy afrykańskich bębnów. Obszar ten zamieszkuje bowiem liczna grupa ludności pochodzenia murzyńskiego.

Wenezuelczycy to społeczeństwo bardzo młode – ponad połowa ludności jest poniżej osiemnastego roku życia. Są etnicznie wymieszani – większość ludności to potomkowie mieszanki trzech ras: Europejczyków, Indian i Afrykańczyków – są to Metysi, Mulaci i Zambos.

Wydarzeniem o najbardziej doniosłym znaczeniu dla rozwoju gospodarki i kultury było odkrycie na początku XX w. zasobnych złóż ropy naftowej. Pod koniec lat 20. Wenezuela była największym na świecie eksporterem ropy, co pozwoliło na szybki wzrost gospodarczy. Z wysokich dochodów korzystała jednak tylko nieliczna grupa społeczeństwa, podczas gdy większość mieszkańców żyła w biedzie, bez dostępu do opieki zdrowotnej i szkolnictwa. Doprowadziło to do wybuchu fali zamieszek. Echa tych zdarzeń są obecne w społeczeństwie po dziś dzień. Rozwarstwienie społeczeństwa widoczne na każdym kroku staje się często powodem do konfliktów pomiędzy klasami społecznymi, co umiejętnie wykorzystywane jest przez trzymającego od 9 lat władzę prezydenta Hugo Chaveza.

Kolejną charakterystyczną cechą współczesnej kultury tego kraju jest amerykanizacja. Być może zjawisko to jest paradoksalne w świetle socjalistycznych przekonań sprawujących władzę w Wenezueli. Niemniej jednak, mimo usilnych prób odwrócenia tego trendu to baseball i koszykówka pozostają ulubionym sportem mieszkańców tego kraju. Miami pozostaje tradycyjnym miejscem zakupów najbogatszej sfery społeczeństwa.

Młodą publiczność fascynują markowe stroje, amerykańska muzyka i filmy. Popkultura wykreowała ogromną liczbę znanych piosenkarzy pop, a krajowe telenowele biją rekordy oglądalności w Europie i Stanach Zjednoczonych.

Mieszanka kulturowa zawierająca wpływy europejskie, afrykańskie, amerykańskie i indiańskie objawia się również w kuchni wenezuelskiej. Bary z hamburgerami są równie liczne jak te serwujące bardziej tradycyjne dania. Dla większości Wenezuelczyków podstawowym pożywieniem nie jest np. chleb, lecz spłaszczona kulka ciasta z pszennej lub kukurydzianej mąki, wielkości pięści, zwana arepa i wynaleziona przez tubylcze plemiona. Jest to tanie i pożywne danie, do którego dodaje się różne nadzienia np. z kurczaka z awokado, wołowiny czy jajka z serem.

 

Warto zobaczyć:

1. Wodospad Park narodowy Canaima (najwyższy na świecie Wodospad Angel)

2. Puszcza amazońska

3. Wyspa Margarita (Isla Margarita)

4. Archipelag Los Roques

 

Autorka: Olga Jabłonowska